از : مولانا ابراہیم فردوسی ندوی
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَانِ الرَّحِيْمِ
الٓمّٓ (1)
الٓمّٓ ( یھا حرفانچا مرادیلا اللہ تعالاس خوب بہتر طریقیان جانتے ) (1)
ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ، فِيهِ ۛ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ (2)
یھا کتابات ( اللہ ژا کلام ہوچات ) کای پن شک نای ( ہو کتاب ) متقی لوگا وستا ہدایت دیتیلو اشے . (2)
الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُوْنَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُوْنَ (3)
( تے متقی لوگ ) جو غیبا ورتی ایمان ہاڑتات ، نمازیچی پابندی کیرتات نا امی تینلا عطا کیرلیلیا چیزیا بہتور شی خرژ کیرتات (3)
وَالَّذِينَ يُؤْمِنُوْنَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوْقِنُوْنَ (4)
نا جو ایمان ہاڑتات تمچا ورتی نازل کیرے گیلیلیا چیزیا ( قرآنا ) ورتی ، نا تمچا ہتری پہلو نازل کیرے گیلیليا چیزیا ( کتابا ) ورتی ، نا تے جو آخرتے ورتی پن یقین ٹہیتات (4)
أُولَٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُوْنَ (5)
ہیس لوگ اپلیا پروردگاراچا ہدایتے ورتی استی ، نا ہیس کامیاب ہونار استی (5)
ماشاء اللہ امچی زبان چھی پہچان شکریہ امچھو زون چاہ ٹیمیلا مبارکباد پیش کیرتا